Он ҳиссаи маънодори калима, ки пеш аз реша ё асоси феъл омада, маънои онро тағйир медиҳад, пешванд номида мешавад: ҳамсоя, барвақт, барҳаво, дарҳол, баромадан, вохӯрдан, нохост, ночор. Пешвандҳоро бо аломати ( ) нишон медиҳем.
Машқи 1. Матнро нависед, пешвандҳоро ишора кунед.
Ман чӣ кор карданамро надониста менишастам, ки нохост занги дарамон баланд шуд. Дарро кушода, ҷӯраи ҳамсинфам -Исмоилро дидам. Мо ба хона даромадем.
Машқи 2. Ба ин калимаҳо пешвандҳои бо-, бе-, но-, ҳам- ҳамроҳ намуда, калимаҳои нав созед ва шарҳ диҳед.
Суръат, адаб, одоб, озор,зарар, маънӣ, хабар, ғайрат, ҳисоб обрӯ, фаҳм, шараф, шуур, боб, бино, дон, маълум, пурра.
Сомона бо шарофати таблиғот фаъол аст
