Чамоахои авлодии одамони ибтидои

Ҷамоаҳои авлодии одамони ибтидоӣ. Муборизаи одамон бар зидди дарандагон, меҳнати якҷояи онҳо барои зисту зиндагонӣ, фурӯзон нигоҳ доштани гулхан ва пайдоиши нутқ имконият дод, ки одамон боз ҳам муттаҳиду тифоқтар бошанд.

Расми 6. Сохтани найза
Расми 6. Сохтани найза

Аз вақти пайдо шудани «одами боақл» одамон ба гурӯҳҳои доимии аз хешовандон иборатбуда муттаҳид мешуданд. Аз рӯйи нишонаҳои хешутаборӣ чунин гурӯҳи одамонро авлод номида анд. Ҳайати авлод аз як аҷдод иборат буда, бо ҳамдигар пайванди хунӣ дошта, дар як қаламрав, маҳал ва ё ғор зиндагонӣ мекарданд.

Расми 7. Шикори оҳувон
Расми 7. Шикори оҳувон

Дар авлод мардҳо ба шикор ва моҳидорӣ якҷоя машғул мешуданд, сохтани олоти меҳнат ҳам вазифаи онҳо буд. Занҳо бошанд, ба неъматғундорӣ, аз пӯсти ҳайвонот дӯхтани сарулибос, пухтупаз ва тарбияи кӯдакон машғул буданд. Ҳамин аъзоёни авлод аз он чи ки ба даст меоварданд, якҷоя истифода мебурданд, ғизоро  якҷоя мехӯрданд, яъне озуқа, ашё, манзил, ҳайвоноти хонагӣ ва ғайра моликияти умумии онҳо ҳисоб мешуд.

Расми 8. Ҷамоаи авлодӣ
Расми 8. Ҷамоаи авлодӣ

Бостоншиносон муайян намудаанд, ки дар ҷамоаи авлодӣ занҳоро ҳурмату эҳтиром мекарданд. Ҳайкалчаҳои зиёди занон, ки аз устухон тарошида шудаанд, дар ин бора шаҳодат медиҳанд.

Иҷрои аксари корҳои ҷамоаи авлодӣ ба зиммаи занон буд, яъне дар авлоди ҷамоаи ибтидоӣ дар меҳнат мақоми зан нисбат ба мард баландтар буд. Барои ҳамин ӯ мавқеи ҳукмрон дошт. Беҳуда нест, ки давраи пайдоиши «одами боақл»-ро оғози давраи модаршоҳӣ меноманд. Давраи модаршоҳӣ тахминан дар ҳазорсолаҳои 50-35 пеш аз милод оғоз ёфтааст.

Сомона бо шарофати таблиғот фаъол аст

Авлодҳои ҷамоаи ибтидоӣ ба тарбияи фарзандон диққати ҷиддӣ медоданд. Кӯдакон аз хурдсолӣ ба корҳои хона ёрӣ  расон да, ба меҳнат одат мекарданд.


Мавзӯи пурра >> Асри санг. Ҳаёти одамони қадимтарин. Одамони ибтидоӣ

ҚаблӣИди Рамазон муборак! (Иди Фитр – табрикот)
БаъдӣСанъати одамони ибтидоӣ. Дини одами ибтидоӣ