– Адолат набошад, танзим ҳам намешавад.
(Алберт Кеймус)
– Адолат, ҳузур ва танзими халқ зебогии идоракунон аст.
(Ҳазрати Алӣ (р.а.))
– Адолат бояд боқувват бошад ва қудратмандон ҳам бояд одил бошад.
(Паскал)
– Агар фақире шир нӯшида натавонад, аммо саги шахси доро шир бинушад, пас ба ман аз адолат сухан макунед.
– Адолат набошад, ҷасорат ҳам нест.
(Бенҷамин Франклин)
– Адолат ба ноҳақ чун зулм аст, зеро ҳар кас худро дар чашми худ бегуноҳ мебинад.
(Дениел Дефое)
– Дар давлат адолат аст ва агар ҳоким бар адолат тобеъ шавад, он гоҳ кӯчак мисли бузург бароҳат зиндагӣ мекунад.
(Эзоп)
– Ҳукмдор боадолат бошад, халифаи Аллоҳ(ҷ.ҷ) дар замин маҳсуб мешавад, агар аз адолату марҳамат дур бошад халифаи шайтон мегардад.
(Имом Ғазолӣ)
– Адолат ҳоким бошад, пас барои силоҳ макон нест.
(Ҷ. Эмйот)
Рӯйхати маводҳои хазинаи маърифат: рӯйхат
Панду андарзҳоро инҷо мутолиа намоед
Сифатҳои хуб ва бади подшоҳон кадомҳоянд? Инҷо мутолиа намоед…