Дар ин мақола маълумот дар бораи имлои харфи У ва Ӯ-и зада ё дароз оварда мешавад >>
Садонокҳои у ва ӯ овозҳои гуногун буда, бо ҳарфҳои у ва ӯ ифода меёбанд. Садоноки у дар аввал, байн ва охири калима меояд: усто, устувор, бузург, дурустӣ, бону, дору, орзу, олу…
Садоноки ӯ низ дар аввал, байн ва охири калима омада метавонад: ӯмоч, зӯр, дӯстӣ, абрӯ, обрӯ…
Фарқи садонокҳои у ва ӯ чунин аст: дар ҳиҷои безада садоноки у моили ихтисоршавӣ аст, аммо садоноки ӯ ихтисор намешавад ва равшан талаффуз меёбад. Муқоиса кунед:
Шӯриш – Шутур
чӯбин – чунон
кӯза – кушод
тӯфон – курта
Аксаран дар ҳиҷои баста пеш аз ҳамсадои ҳ, й ва аломати сакта (ъ) ҳамеша ӯ навишта мешавад: кӯҳ, гурӯҳ, андӯҳ, рӯҳ, шукӯҳ, нуҳ, лӯъбат, мавзӯъ, вуқӯъ, бӯй, рӯй, ҷӯй.
Вале дар қисман калимаҳои арабӣ, аосан, пеш а ҳамсадои ҳ ва ъ ӯ навишта намешавад. Чунончи, дар калимаҳои буҳтон, буҳрон, туҳфа, таваҷҷуҳ, зуҳд, зуҳ, куҳл, куҳна, туҳмат, уҳда, шуҳрат ва калимаҳое, ки бо ҳиҷои «му-» сар мешаванд, ба мисли муҳтарам, муҳлат, муҳтоҷ ва ғайра.
Инчунин, дар калимаҳои луъбат, шуъба, шуъла ва калимаҳое, ки бо ҳиҷои «му-» оғоз меёбанд, ба мисли муъмин, муътабар, муъҷиза ва ғайра.
