Киштинишастагонем (ғазали Хофиз)

Дил меравад зи дастам, соҳибдилон Худоро,

Дардо, ки рози пинҳон хоҳад шуд ошкоро,

Киштинишастагонем, эй боди шӯрта¹, бархез.

Бошад, ки боз бинем, дидори ошноро.

Даҳрӯза меҳри гардун² афсона асту афсун³,

Некӣ ба ҷои ёрон фурсат шумор, ёро…

Эй соҳиби каромат, шукронаи саломат,

Рӯзе тафаққуде⁴ кун дарвеши бенаворо.

Осоиши ду гетӣ тафсири⁵ ин ду ҳарф аст:

Бо дӯстон мурувват, ба душманон мадоро.

Ҳангоми тангдастӣ дар айш кӯшу мастӣ,

К-ин кимиёи ҳастӣ Қорун⁶ кунад гадоро…

Хубони порсигӯ бахшандагони умранд,

Соқӣ, бидеҳ башорат риндони порсоро.

Ҳофиз ба худ напӯшид ин хирқаи⁷ майолуд,

Эй шайхи покдоман, маъзур дор моро.

Феҳристи ғазалҳо аз Ҳофизи Шерозӣ инҷо<<

Ҳофизи Шерозӣ

Луғат

1. Боди шӯрта – боди мурод, боди мувофиқ.
2. Гардун – фалак.
3. Афсун – чашмбандӣ, фиреб.
4. Тафаққуд – меҳрубонӣ, пазироӣ, навозиш кардан.
5. Тафсир – маънидод, шарҳ.
6. Қорун – шахси афсонавӣ, ки хеле давлатманд будааст.
7. Хирқа – порчаи матоъ, матои дарида, пора–пора шуда.

Дил меравад зи дастам, сохибдилон Худоро, газали Хофиз, газалхо аз Хофизи Шерози, газали Кишти нишастагонем.