Омад баҳору мавсими гулҳо расидааст (ғазал)

Омад баҳору мавсими гулҳо расидааст,

Лола алам¹ ба кӯҳу ба саҳро кашидааст.

Булбул суруд гуфта, сарандоз гашта сарв,

Ғунча зи шавқ ҷуббаи хазро² даридааст.

Дар чашми шӯхи наргиси ту ҳеч шарм нест,

Кӯр аст он ду наргиси раъно надидааст.

Сабза синон³ кашида ҳамегӯяд обро,

Нодида магзаред, ки гулҳо дамидааст.

Доғе, ки ҳаҷр кард маро душ бар ҷигар,

Ҳар наърае задам, ки сурайё⁴ шунидааст.

Бар боми чарх рафт дилу зери бори ӯ,

Пушти дутоӣ гунбади мино⁵ хамидааст.

Дил гуфт тарки Носиру омехт бо ғамаш,

Ӯ қатра буду ҷониби дарё давидааст.

Носири Бухороӣ

Луғат

1. Алам – байрақ.
2. Хазро – сабза ва гиёҳи сабз.
3. Синон – найза.
4. Сурайё – ситораи Парвин.
5. Мино – фалак, гунбади мино – гунбади фалак.

Нони гандум (шеър)

Омад бахору мавсими гулхо расидааст (газал), Шеър/Газал дар бораи бахор, дар васфи бахор