– Нишонаи боақлӣ ду аст: 1. аз даст надодани сабр вақти фақирӣ ва 2. нигоҳ доштани тавозуъ (хоксорӣ) ба вақти дороӣ
(Аҳмад Руфоӣ)
– Боақл нафарест, ки ибодатҳояшро адо намуда муқобили орзуҳои нафс ҳаракат мекунад. Ҷоҳил нафарест, ки гуноҳ карда, орзуҳои нафсашро ба ҷо меорад.
(ҳазрати Алӣ (р.а.))
– Ақл ба мисли замин аст, эҳтиёҷ ба коштану нигоҳбин кардан дорад.
– Ақл роҳбари бадан аст.
(Алфред де Вингӣ)
– Ақли имрӯзаам мебуд, корҳои анҷомдодаи дирӯзаамро намекардам. Аммо агар корҳои дирӯз анҷомдодаамро намекардам, ақли имрӯзаро соҳиб намешудам.
(Сагопа Каҷмер)
– Муҳим боақл будан нест, балки ақлро дар ҷояш истифода бурдан аст.
(Дескартес)
– Ақл се нишона дорад: фикри хуб, сухани хуб ва амали хуб.
(Демокритос)
Илм парранда бошад, ақл қаннатҳои ӯст.
(Фаридаддини Аттор)
– Ақл чӣ қадаре, ки ба пеш равад, қалбро ҳаргиз дар ақиб намегузорад.
(Конфючиз)
– Шояд аз баъзеҳо боақлтар бошем, аммо на аз ҳама боақлтарем.
(Ла Рочефоколд)
-Ба фикри мо, боақл нафарест, ки чун мо фикр мекунад.
(Ла Рочефоколд)
Боақл ҳам китоб ва ҳам ҳаётро мехонад.
(Лин Ютанг)
– Хубии волотарин бар одам, омӯзондани истифодаи ақл аст.
(Молиер)
– Ақле, ки ба ақли дигар такя накунад, фикр тавлид карда наметавонад.
(Монтейгн)
– Ба боақлии касе эътироз накунед, муҳим он аст, ки кӯшиш бар он накунед, то боақлии худро ба дигарон бовар бикунонед.
(Платон)
– Боақл нафарест, ки камбуди дигаронро мебинад ва дар ҳаққи худ ҳукм мекунад.
(Публиюс Сирус)
– Ақле, ки дуруст кор намекунад, бурро ҳам бошад, чӣ суд? Соати хубро барои кор карданаш не, балки барои дуруст кор карданаш баҳо медиҳанд.
(Вовонерҷиюс)
– Боақл дар кунҷе нишаста, бар талафоташ гиря намекунад, балки кӯшиши рафъи талафот мекунад.
(Виллиам Шекспир)
Рӯйхати маводҳои “Хазинаи маърифат”: рӯйхат
Панду андарзҳоро инҷо мутолиа намоед
Сифатҳои хуб ва бади подшоҳон кадомҳоянд? Инҷо мутолиа намоед…
Keywords: акл ва боакли, хазинаи маьрифат, аз хазинаи маърифат, панду андарз, насихат.