Бандакҷонишинҳо бештар ба исмҳо ҳамроҳ шуда, ба кадом шахс тааллуқ доштани предметро мефаҳмонанд. Онҳо ба се шахс: шахси якум, дуюм, сеюм ва ду шумора: шумораи танҳо ва ҷамъ далолат мекунанд.
| Шахс | Шумора | |
| Танҳо | Ҷамъ | |
| Якум
Дуюм Сеюм |
-ам (-ям)
-ат (-ят) -аш (-яш) |
-амон (-ямон)
Сомона бо шарофати таблиғот фаъол аст
-атон (-ятон) -ашон (-яшон) |
падарам (падари ман) – падарамон (падари мо)
падарат (падари ту) – падаратон (падари шумо)
падараш (падари вай) – падарашон (падари онҳо)
Маънои соҳибиятро ғайр аз бандакҷонишинҳо (китобам) боз ин хел ифода кардан мумкин аст: китоб аз ман, китоби ман, китоб аз они ман.
Машқ. Латифаро нависед. Гӯед, ки бандакҷонишини –ам ба кадом шахсу шумора тааллуқ дорад.
Мавлоно Қутбиддин ба аёдати бузурге рафт, пурсид:
-Чӣ заҳмат дорӣ?
Гуфт: -Табам мегирад ва гарданам дард мекунад, аммо шукр, ки як-ду рӯз шуд, табам шикастааст, аммо гарданам ҳанӯз дард мекунад.
Гуфт: -Ғам махӯр ва дил хуш дор, ки он низ дар ин ду рӯз шикаста шавад.
Убайди Зоконӣ
